Test potrójny należy do nieinwazyjnych badań prenatalnych. Wykonuje się go między 15 a 18 tygodniem ciąży. Wynik testu nie daje odpowiedzi na pytanie, czy dziecko jest zdrowe. Ocenia jednak, czy matka jest w grupie o zwiększonym ryzyku wystąpienia u płodu wady genetycznej. Test potrójny to badanie prenatalne, które bada poziomy HCG, AFP oraz estriolu (uE3). Test potrójny określa ryzyko wystąpienia nieprawidłowości i wad chromosomowych (trisomii) u płodu – zespołu Downa (trisomia 21), zespołu Edwardsa (trisomia 18), a także niektórych wad centralnego układu nerwowego (np. rozszczepu kręgosłupa). Wykonanie testu potrójnego jest zalecane przede wszystkim kobietom, które wcześniej nie wykonały żadnego badania w kierunku oceny ryzyka wad wrodzonych lub spóźniły się z wykonaniem testu PAPP-A. Czułość testu potrójnego jest niższa, niż testu PAPP-A. Test potrójny wykrywa 6. na 10. płodów obarczonych jednym z zespołów.
Test potrójny: przebieg
Do badania nie trzeba specjalnie się przygotowywać. Jest bezpieczny i dla mamy i dla dziecka. Z żyły w zgięciu łokciowym pobiera się krew. Następnie mierzy się w niej poziom trzech substancji: alfa-fetoproteiny (AFP), gonadotropiny kosmówkowej (beta hCG) oraz estriolu. Krew może zostać pobrana o dowolnej porze dnia, bez względu na to, czy wcześniej przyjmowałaś posiłki .Wyniki badania, to składowa wyniku z badań krwi oraz danych z wywiadu dotyczącego pacjentki takich jak: wiek, waga, aktualne lub przebyte choroby itp. Dane są przetwarzane w specjalny programie do kalkulacji.
Wynik testu potrójnego dostępny jest do 7 dni roboczych od dnia wykonania badania. Na wyniku nie ma podanej jednoznacznej informacji, czy dziecko urodzi się zdrowe, czy też nie – jest tylko określone ryzyko wystąpienia choroby w formie słownej (ryzyko niskie, wysokie lub pośrednie) oraz liczbowej (np. ryzyko 1:1500).